Wszystkie projekcje w KCK przy ul. Katedralnej 18 – godz. 19.00. Zapraszamy!
2 marca 2009 r. – „MŁODE WINO” – 90 min.
Reżyseria: Tomáš Bařina
Scenariusz: Tomáš Bařina, Rudolf Merkner
Zdjęcia: Martin Preiss
Muzyka: Hynek Schneider, James, Richard Krajčo
Ciepła i zabawna historia o przyjaźni, miłości, morawskim winie i… o tym, że kiedy w życiu dość już błądziłeś, najlepsze co możesz zrobić, to wrócić do domu.
Honza to sympatyczny inteligentny oszust, który wraz ze swoim, nie bardzo rozgarniętym kumplem Jiřím, prowadzi nie całkiem legalne interesy.
Dowiedziawszy się o chorobie dziadka, Honza postanawia zrealizować marzenie jego życia, wysyłając go w podróż do Argentyny. Nawet nie podejrzewa, że tak zaczną się jego zupełnie nieoczekiwane, najcudowniejsze wakacje na Morawach, w winnicy dziadka.
Scenariusz do tego filmu powstał częściowo w oparciu o rzeczywistą historię Lukasa Kohouta‚ fałszywego asystenta Jana Kavana, czeskiego ministra spraw zagranicznych.
2 marca 2009 r. „OBIECAJ MI” – 127 min.
Reżyseria: Emir Kusturica
Scenariusz: Ranko Bozic, Emir Kusturica
Muzyka: Stribor Kusturica
Zdjęcia: Milorad Glusica
Emir Kusturica, dwukrotny zdobywca Złotej Palmy w Cannes, opowiada niezwykłą historię pewnej obietnicy.
Obiecaj mi! to pełna temperamentu, nieposkromionej bałkańskiej energii i absurdalnego humoru opowieść o poszukiwaniu prawdziwej miłości.
Twórca takich filmów, jak Underground, Czarny kot, biały kot czy Arizona Dream przedstawia komedię o inicjacji, a także o zderzeniu tradycji z nowoczesnością.
Dwukrotny zdobywca Złotej Palmy powraca na ekrany niezwykle życiową, pełną mocy i wyjątkowego humoru baśnią filmową. To opowieść o chłopaku ze wsi, Tsane, którego dziadek przed swoją śmiercią wysyła do miasta z misją – młodzieniec ma powrócić do domu z ikoną, podarunkiem i narzeczoną (!).
Tym razem Kusturica stworzył film pozbawiony ciężkiego, politycznego wymiaru. Obiecaj mi! to pogodna, ciepła, nasycona niezwykłymi barwami opowieść z happy endem, która z powodzeniem mogłaby nosić tytuł Dwa wesela, jeden pogrzeb i strzelanina.
Screen Daily
16 marca 2009 r. – „KOBIECY METRAŻ” – 98 min.
reż. Claudia Lehmann, Rafał Kapeliński, Anna Kazejak-Dawid
Próba opisania kobiecej wrażliwości poprzez cykl trzech krótkich fabuł. Polifoniczna opowieść o kobiecym świecie, utkana z trzech filmowych obrazów. Różne spojrzenia, różne sposoby narracji. Trzy syntetyczne studia kobiecej natury.
Każda z trzech opowieści to portret kobiecej postaci. Krystyna, Emilka i Anna – trzy niezwykłe bohaterki, których losy uzupełniają się wzajemnie.
Ich historie są punktami granicznymi w przestrzeni pomiędzy szczęściem i cierpieniem, wolnością i zniewoleniem, rzeczywistością i snem…
„EFEKT PAMIĘCI” – 24 min.
Annę dręczą nocne koszmary. We śnie widzi klaustrofobiczne przestrzenie klatek schodowych i siebie samą uciekającą przed tajemniczym oprawcą. Koszmar kończy się zawsze tak samo – dziewczyna upada i uderza głową w beton. Z biegiem czasu elementy snu wydają się znajome, bliźniaczo podobne sytuacje pojawiają się w rzeczywistości. Anna widzi odbicie swoich koszmarów w życiu nieznajomej kobiety o imieniu Aylin. Świat Aylin coraz bardziej pochłania jej uwagę, sen i rzeczywistość wydają się być jednością. Okazuje się, że tajemnicza więź kobiet nie jest dziełem przypadku …
„EMILKA PŁACZE” – 33 min.
Emilka to piękna istota uwikłana w szereg trudnych zależności. Z jednej strony naznaczona politycznie i społecznie przez swojego ojca – bezwzględnego funkcjonariusza ZOMO, z drugiej pozbawiona niewinności przez nauczyciela wychowania fizycznego. Stefek to „jeszcze chłopiec” ubierany przez matkę w ciepłe skarpety. Każdego dnia poznający cierpki smak bolesnych rozczarowań. Pewnego dnia postanowi zaprosić Emilkę na kurs tańca. Choć jego romantyczny plan budzi w nas pobłażliwy uśmiech sympatii, okazuje się, że ciepłe i naiwne uczucia wyjątkowo chętnie rozwijają się w zimnej i pozbawiającej złudzeń rzeczywistości. Emilka płacze to szczera i bezpretensjonalna historia młodzieńczej miłości, opowieść o utracie niewinności i próbie odnalezienia szczęścia w traumatycznych czasach..
„KILKA PROSTYCH SŁÓW” – 35 min.
Krystyna jest kobietą o nieobliczalnym charakterze. Żyje z dnia na dzień, zarabia, sprzedając nikomu nie potrzebne elektryczne szczotki do włosów. Potrafi jednego dnia spakować cały swój dobytek i zabrać córkę w daleką podróż na przesłuchanie do zespołu wokalno-tanecznego. Wrażliwa nastolatka śpiewająca w kościelnym chórze nie potrafi zaakceptować ekscentrycznej natury swojej matki. Nieoczekiwana awaria samochodu, przypadkowe spotkania po latach i trudne przeżycia sprawiają, że matka i córka będą musiały spróbować odnaleźć utraconą więź.
23 marca 2009 r. – „TEZA” – 140 min.
MFF WENECJA 2008 – Nagroda Specjalna Jury nagroda za najlepszy scenariusz Nagroda 'CinemAvvenire’
CARTHAGE FILM FESTIVAL 2008 – Golden Tanit – nagroda główna oraz nagrody za najlepszą: muzykę, dźwięk, zdjęcia, scenariusz i drugoplanową rolę męską
Reżyseria: Haile Gerima
Scenariusz: Haile Gerima
Zdjęcia: Mario Masini
Muzyka: Vijay Iyer Jorga Mesfin
Bohaterem filmu jest Anberber, lekarz, który po kilku latach spędzonych na studiach medycznych w Niemczech, pełen nadziei na lepsze życie, wraca do Etiopii. Niestety zastaje swój kraj pełen chaosu, nękany zamieszkami. Jego marzenie, by móc leczyć mieszkańców Etiopii zostało zniszczone przez juntę wojskową, która wykorzystuje naukowców do własnych, politycznych celów. W kraju panuje przemoc, przed którą nie można uciec. Anberber jest bezsilny wobec zaniku humanitaryzmu i wartości społecznych w swoim kraju.
Akcja Tezy przeskakuje w czasie, pomiędzy studenckimi latami Anberbera, jego pracą zawodową, a powrotem do domu. Za każdym razem Anberber musi walczyć, by dostosować się do miejsca w którym żyje, zarówno w swojej ojczystej Etiopii, jak i na emigracji w Niemczech podczas studiów.
Film nawiązuje do osobistych doświadczeń i wspomnień Haile Gerimy, w szczególności wątek czystek wśród etiopskich intelektualistów. Najbardziej wstrząsające sceny mają miejsce w latach 80., kiedy odbywały się procesy pokazowe i egzekucje podczas reżimu Haile Mengistu, który objął władzę w 1974 roku po obaleniu cesarstwa Haile Selassie.
30 marca 2009 r. – „3 KOBIETY W RÓŻNYM WIEKU” – 94 min.
Reżyseria: Manijeh Hekmat
Scenariusz: Naghmeh Mamini, Manijeh Hekmat
Zdjęcia: Dariush Ayyari
Muzyka: Heydar Sajedi
W 3 kobietach w różnym wieku zajmuję się trzema pokoleniami współczesnego Iranu, które szukają swej tożsamości u podstaw irańskiej kultury. Fabuła ma miejsce obecnie, we współczesnym Teheranie i opowiada o Minou, 40-letniej kobiecie, z życia której znikają nagle matka i córka. Czas spędzony na ich poszukiwaniu, staje się tak naprawdę czasem poszukiwania przez Minou samej siebie.
Głównym założeniem filmu była opowieść o irańskim dywanie, który zawiera w sobie bogate, głębokie znaki irańskiej kulturalnej tradycji istotnej w życiu wszystkich Irańczyków, od przeszłości do teraźniejszości. W filmie pojawiają się trzy dywany symbolizujące pełny zakres irańskiej kultury wśród tych trzech generacji. Dywan, który został zgubiony symbolizuje zagubione więzi mojego ludu i różnych pokoleń. Te 3 kobiety portretują własne wątpliwości, poszukiwania i pragnienia poprzez ich niekończącą się podróż po różnych regionach Iranu.
W tym filmie starałam się wyrazić obsesję tych 3 kobiet i 3 różnych pokoleń, opierając swą historię na realiach. Opowiadam o 3 kobietach, które zagubiły siebie i próbują wzajemnie się odnaleźć.
