Na całym świecie obchodzi się święta narodowe w rocznice ważnych wydarzeń historycznych. Niektóre z tych świąt upamiętniają zdarzenia jednoznacznie pomyślne dla całych społeczności, jak odzyskanie niepodległości czy zakończenie wojny. Bywają tez święta upamiętniające daty bardziej kontrowersyjne, czasem nawet wręcz antagonizujące, jak przejęcie władzy przez określone stronnictwo albo ustalenie ram ustrojowych, z natury rzeczy bardziej korzystne dla pewnych obywateli, ale mniej dla innych.
Polskie Święto Narodowe Trzeciego Maja nie należy do żadnej z tych kategorii, wartość ustanowienia Konstytucji z roku 1791 nie wzbudza dziś bowiem żadnych wątpliwości, choć przecież odbyło się ono w drodze zamachu stanu, wywołało gwałtowny bunt części społeczeństwa i doprowadziło do szeregu niekorzystnych następstw, a w końcu do utraty niepodległości. My jednak chcemy widzieć w tym wydarzeniu wyraz narodowej zdolności do politycznego rozwiązywania narastających problemów, do przełamywania skostniałych struktur i organizowania się w zgodny z rozumem sposób.
Ma też 3 maja dodatkową zaletę jako data państwowych obchodów, maj w naszym kraju to miesiąc ciepły i pogodny. W roku bieżącym pogoda dopisała jednak tylko częściowo, było słonecznie, ale raczej chłodnawo.
Kwidzyńskie obchody zaczęły się od uroczystego apelu na Skwerze Kombatantów. Wprowadzono poczty sztandarowe organizacji kombatanckich, służb mundurowych i szkół, odczytany został okolicznościowy referat, przedstawiciele władz miejskich organizacji i innych instytucji złożyli kwiaty. Grała orkiestra dęta, rozdawano chorągiewki w barwach narodowych. Następnie ulicami Warszawską, 15 sierpnia, Chopina i Piłsudskiego przeciągnął pochód, szła Młodzieżowa Orkiestra Dęta Helikon poprzedzana przez mażoretki, szło 25 pocztów sztandarowych, szli przedstawiciele instytucji i organizacji.
Po złożeniu kwiatów pod pomnikiem Józefa Piłsudskiego, pochód ulicami Piłsudskiego i Braterstwa Narodów przeszedł na mszę do katedry św. Jana Ewangelisty.
Zaś po mszy mieszkańcy zostali zaproszeni do udziału w mniej formalnej części obchodów, która odbyła się na placu Jana Pawła II. Pod wodzą artystów z Teatru Muzycznego z Gdyni mogliśmy wspólnie pośpiewać pieśni patriotyczne. Harcerze rozdawali przygotowane specjalnie śpiewniki. Kształt polskiego patriotyzmu był przez ostatnie stulecia określany przez wydarzenia dramatyczne i nie do końca jeszcze potrafimy wyjść z martyrologicznego schematu obchodów. Wszystko to przyjdzie z czasem, jeśli przez następne lata będzie nam dane świętować rocznice pokojowych przemian.
